Insuline is een stof die suiker omzet in andere nuttige stoffen voor het lichaam. Insuline wordt geproduceerd in de alvleesklier. Als de alvleesklier hiertoe niet meer in staat is, krijgt uw gezelschapsdier suikerziekte. Door het enorm stijgende bloedsuikergehalte kan uw gezelschapsdier vermageren. Bovendien kunnen de nieren onvoldoende vocht in het lichaam vasthouden.
"Laat de urine checken door middel van een urineonderzoek!"
~ Paraveterinair Suzanne Dijkstra
Het lichaam van uw gezelschapsdier maakt zelf geen insuline meer, daarom moeten we dit zelf toedienen door middel van injecties. Vaak vindt de eigenaar dit erger dan het dier zelf. Uw gezelschapsdier krijgt na het spuitje namelijk altijd direct eten en dat is een positieve associatie.
De insuline moet twee keer per dag omstreeks dezelfde tijd worden ingespoten. Direct daarna moet uw huisdier een aangepaste hoeveelheid eten krijgen. De dosis insuline en de hoeveelheid voedsel hangen nauw samen.
Te weinig insuline spuiten levert nooit gevaar op. Dan stijgt wel de bloedsuikerspiegel, waardoor uw huisdier weer veel gaat plassen en drinken. Te veel insuline inspuiten kan wel gevaarlijk zijn. Dit kan leiden tot een zeer sterke daling van de bloedsuikerspiegel, met mogelijk een coma en overlijden tot gevolg. De eerste verschijnselen van zo’n “hypo” zijn: honger, onrust, slap op de poten, spiertrillingen, en daarna soms verlies van het bewustzijn. Dan geeft u uw huisdier onmiddellijk wat suiker, stroop of zoet eten, het dier zal dan snel herstellen. De nacht erna moet u extra eten voor het dier klaarzetten, en de volgende dag spuit u een halve dosering insuline.
Uw gezelschapsdier gaat zeer veel plassen. Om het vochtverlies aan te vullen, gaat het dier zeer veel drinken. Maximaal 100 ml drinken per kilo lichaamsgewicht is normaal. Voor een hond van 30 kilo is dat 3 liter. Bovendien kan het zo zijn dat de hond aanvankelijk meer gaat eten en dikker wordt en daarna vermagert.
Huidklachten kunnen worden veroorzaakt door een allergie of overgevoeligheid. Als dit het geval is, zijn de klachten vaak langdurig. Het is nodig om eerst andere mogelijke oorzaken van huidproblemen, zoals schimmel en parasieten, uit te sluiten. Net zoals bij mensen kan er sprake zijn van overgevoeligheid voor huisstof, huisstofmijt, graszaad, huidschilfers van katten en mensen en dergelijke. Ook een voedselallergie is mogelijk. Voor allergie zijn verschillende behandelwijzen mogelijk, maar het blijft veelal een levenslang probleem voor uw gezelschapsdier en uzelf.
Het is aannemelijk dat allergie in zekere mate erfelijk is. Sommige rassen hebben meer problemen dan andere. Bij honden is dit voornamelijk golden retrievers, labradors, whesty’s, terriërs en poedels. Binnen een ras hebben sommige lijnen meer last van allergie dan andere. Het is raadzaam om terughoudend te zijn met fokken met allergische dieren
Het meest opvallende verschijnsel is jeuk, vooral aan de kop, oorschelpen, poten en buik. Bij vlooien is dat anders: dan heeft uw huisdier vooral jeuk op de rug en bij de staart.
Uw gezelschapsdier likt en knaagt veel aan de poten en tussen de tenen, schuurt met de kop over de grond en krabt onophoudelijk aan buik en oren, soms tot bloedens toe. Door de voortdurende irritatie kan de huid zwart kleuren. Ook een verdikking van de huid, zogenaamde olifantshuid, is mogelijk. Soms ontstaan er puistjes, die openbarsten en korstjes vormen.
Jeukklachten worden meestal niet door een allergie veroorzaakt. Luizen, ander ongedierte, schimmels en andere huidziekten komen veel vaker voor, daarom sluiten we eerst deze oorzaken uit. Om een voedselallergie uit te sluiten, kunnen we uw gezelschapsdier gedurende 6 weken dieetvoedsel geven. Met behulp van bloedonderzoek kunnen we testen waarop het dier gevoelig reageert. Een andere mogelijkheid is het afnemen van huidafkrabsels of een stukje weefsel voor microscopisch onderzoek.
Epilepsie of “vallende ziekte” is een aandoening van de hersenschors. Deze leidt ertoe dat uw gezelschapsdier tijdelijk de controle over zijn lichaamsfuncties verliest. Als u vermoedt dat uw dier epilepsie heeft, raak dan niet in paniek en overleg met ons. Dieren met epilepsie kunnen hier heel goed oud mee worden.
Wel waarschuwen wij voor het fokken met epileptische gezelschapsdieren. Zeker bij dieren die toevallen krijgen voordat ze 4,5 jaar oud zijn is meestal sprake van aangeboren (primaire) epilepsie. Dit kan erfelijk bepaald zijn, bijvoorbeeld bij sommige hondenrassen zoals poedels, welsh springer spaniels en Duitse staanders, zijn duidelijk gevoeliger dan andere.
Bij een epileptische toeval kan uw gezelschapsdier omvallen, hevige spierkrampen hebben, schuimbekken en de urine of ontlasting laten lopen. Eigenlijk kan een toeval zich op heel veel manieren uiten, waardoor het soms moeilijk herkenbaar is.
Een diagnose stellen is vaak lastig, omdat de toevallen vaak kort duren of juist voorkomen terwijl het dier in rust is vaak ’s nachts. Wij proberen samen met de eigenaar te ontdekken hoe vaak de toevallen voorkomen, hoelang ze duren en of er andere klachten zijn.
Bij jongere dieren is er veelal sprake van epilepsie zonder duidelijke oorzaak. Deze is waarschijnlijk aangeboren. Als de toevallen pas na het vierde of vijfde levensjaar beginnen, is er vrijwel altijd een onderliggende oorzaak te vinden, zoals orgaan falen, een hersenbloeding of een gezwel. Daarom doen we in zo’n geval aanvullend onderzoek: bloedonderzoek, röntgenfoto’s, hartfilmpjes en dergelijke.
Als uw gezelschapsdier minder dan eenmaal in de twee weken een milde toeval heeft, is behandeling niet nodig. Als deze toevallen vaker voorkomen of zwaarder zijn, kunnen we het dier behandelen. Er zijn meerdere behandelingsmogelijkheden. Neem hiervoor gerust contact met ons op, voor het juiste behandelplan voor uw huisdier. Voor het onderdrukken van langdurige toevallen is het handig om valium in huis te hebben.
Heeft u vragen over bovenstaande aandoeningen? Of herkent u de symptomen bij uw gezelschapsdier? Neem dan contact met ons op.
Blaasproblemen is een veelvoorkomend probleem bij katten. Vaak veroorzaakt door stress of blaasgruis.
In sommige gevallen is het nodig om aanvullend onderzoek uit te voeren bij uw gezelschapsdier.
Neem contact op via WhatsApp
Klik hieronder om een chat te starten of stuur een mail naar mail@dierenartsenskarsterlan.nl
